دل نوشته های من

تو رفتی شاد و مسرور از کنارمبه کامم تلخ گردید روزگارمشدم از تو دور، رسیدم به خزانبه جنگلِ عریان، پراز درد و فغانکردم تکیه بر درختی کهن سال و پیربیاموزم زاو درس اخلاق و تدبیرفصل بی برگی به تاراج برده ب دل نوشته های من ...

آنقدر تو نقش بستی در خیالم
گشتی تمام داد و قیل و قالم

در ابیات و مصرع های اشعارم
تو هستی شاه بیت هر سالم

قراری شد میان من و عشقت
ای بهترین قول و قرار بی مثالم

تو را گریزی نیست از شهر سبز غزلم
در حصر قلب منی تک ستاره ی اقبالم

جلیل میاحی

دل نوشته های من ...

دلخور از تو ای یار شدم
تشنه ی شوق دیدار شدم
آمدم تا بروم، چشم تو اما
افسونگری کرد و گرفتار شدم

جلیل میاحی

دل نوشته های من ...

مثل گل با صفا و زیباییتو رازِ عِطر گل شیداییناخوانده ، در قلب ما نشستیبا میل دل، پیمان عشق بستیبا شعور عاشقی،کنم تماشایتدل شود بهکام، از رخ زیبایتدر رود پُر شورِ مهر و وفایتمی شوم هربار،غرقِ رویایتشور دل نوشته های من ...

دنیا، لباس سفیدش را در می آورد
و شنلِ سبزش را بر تن می کند
از میان شاخه ها و برگ ها
نسیم به آرامی آواز می خواند
با نغمه ی پرنده ها
و پرواز پرستوها
بهار می آید
و من،به یاد تو هزاران
شمع روشن می کنم
در رویا، صدها اقیانوس
جزیره و آسمان می سازم
و هزاران داستان می بافم
و در آنها زندگی می کنم.

جلیل میاحی

دل نوشته های من ...

تو در لحظه لحظه های عمرم
و سطر سطرِ خاطرم
و صفحه صفحه ی دفترم
وجود داری،
هر روز صدای پر مهرت
در گوشم زمزمه می کند،
صورت زیبایت همچو ماه،
در شب های تار قلبم می درخشد
و مثل زمان مرا همراهی می کند،
چشمان عاشقانه ات
مانند آسمان مرا تماشا می کنند
و لبخند می زنند،
در عشق دوری و مسافت
هیچ معنایی ندارد
تنها یک ترفند احمقانه است،
همه چیز در او موجود و قدرتمند است.

جلیل میاحی

دل نوشته های من ...

تنها فانوس سعادت عشق به خدا است
هر که دل به عشقش دهد غمزدا است

راه عشقش ندارد بیهودگی و انحراف
جز آن که به غیر از خالق کند طواف

جلیل میاحی

دل نوشته های من ...

باز هم قلم و دفترو تمرد حروف برترباز هم تخمیر جوهر در دواتتکیه بر عصای صبر و صلواتباز هم حاکمیت سکوتبر لبهای دوخته و مبهوتباز هم ناله های مرد خدادر نای خشک و بی صداباز هم طوفان درد و بلاو انعکاس غم نا دل نوشته های من ...

به زیر آسمان و نور مهتابدلم دارد فراقی از تب و تابغمی دارم میان عقل و احساسربوده از دو چشمان ترم خواببه خاطر اشتباهاتم عیان استخطاهایی که دیگر گشته‌ است باببّرّد با خود مرا چون برگ خُشکیاسیری که به هر دل نوشته های من ...